Rozmowa z Panią Teresą to nie tylko ogromny zaszczyt, to również wspaniała, barwna podróż do świata sztuki i kultury. Świata pięknego, magicznego, którego dziś tak bardzo brak w dobie komercjalizacji, „plastiku” i mediów społecznościowych.
Urodzona aktorka. Już w dzieciństwie wiedziała, że chce grać. Kochała kostiumy, wcielała się w role. O ostatecznym wyborze swojej drogi życiowej opowiedziała zabawną anegdotę. Widząc jej zainteresowania, rodzice zabrali ją do opery. Była zachwycona, podobało się jej absolutnie wszystko po za faktem, że trzeba śpiewać. Przez cały czas zastanawiała się, skąd wziąć taki głos. Druga wycieczka z rodzicami odbyła się do Cyrku. Mała Teresa była zachwycona, podobało się jej prawie wszystko, kostiumy, „blichtr i brokat” występów ale w głębi serca czuła, że jednak nie o taki rodzaj występów jej chodzi. Trzecia wycieczka ostatecznie rozjaśniła Teresie wizję przyszłości. Rodzice zabrali ja do teatru i to był strzał w dziesiątkę! Zaczęła bardzo wcześnie, już mając 16 lat grywała małe role, epizody, statystowała.
W roku 1968 rozpoczęła studia aktorskie na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, które ukończyła w 1971 r. W latach 1971–1984 uczestniczyła w Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego jako aktorka i jego asystentka. Do perfekcji opanowała jego techniki, współtworzyła je z nim i do dziś z powodzeniem stosuje je w swojej szkole aktorskiej „Reduta Berlin”. Występowała w zespole tego teatru w Ameryce, Australii, na Haiti, w Japonii i w krajach Europy Zachodniej. Od roku 1975 grała też w innych teatrach, m.in. w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu i w Starej Prochowni w Warszawie. W 1978 roku dostała profesurę na Uniwersytecie w Północnej Karolinie w Stanach Zjednoczonych. Po zakończeniu działalności Teatru Laboratorium występowała jako niezależna aktorka teatralna i filmowa, prowadziła też wykłady w Stanach Zjednoczonych, Ameryce Południowej, Australii, Egipcie i w wielu krajach Europy.
W roku 1983 założyła w Berlinie Zachodnim, w dzielnicy Kreuzberg, Studium Teatralne, działające do roku 1995 pod nazwą „Nawrot-Reduta”, a później pod nazwą „Reduta Berlin”. Nazwa szkoły nawiązuje do działającego w okresie międzywojennym warszawskiego teatru Reduta, kierowanego przez Juliusza Osterwę. Nauczała w nim metody aktorskiej Grotowskiego. Studium posiada uprawnienia niemieckiej szkoły państwowej. Teresa Nawrot pełni funkcje kierownika szkoły. Z okazji trzydziestolecia Reduty w dniach 14-22 czerwca 2013 odbyły się uroczystości jubileuszowe organizowane z finansowym wsparciem Fundacji Współpracy Polsko – Niemieckiej. Z okazji jubileuszu ukazały się dwie książki o szkole Teresy Nawrot: Remigiusza Grzeli „Wolne“ (Dzieje polskich kobiet) oraz Elżbiety Baniewicz „Technika Grotowskiego“. Jest bohaterką książki „Rozmowy z Teresą Nawrot”, przedstawiającej dokładny opis treningu aktorskiego wedle stosowanej w zespole Jerzego Grotowskiego techniki. „Rozmowy z Teresą Nawrot” są zarówno opisem 14 lat pracy Pani Teresy w teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego, jak i opisem jej późniejszej pracy w REDUCIE-BERLIN, szkole aktorskiej i filmowej założonej i od ponad czterdziestu lat prowadzonej w Berlinie, gdzie nieustająco uczy techniki Jerzego Grotowskiego. Dla polskiej kultury nie jest to bez znaczenia. To nie tylko Reduta, bastion polskości w stolicy Niemiec i nie tylko promocja naszej kultury, ale przede wszystkim miejsce, gdzie polska kultura i myśl teatralna ma swoją stałą siedzibę.
Marzy o…?
O przejściu na emeryturę, co nigdy się nie zdarzy, bo choć Pani Teresa jest zmęczona nie wyobraża sobie życia bez swojej pracy.
Najważniejsza w życiu jest…?
Miłość. Dopiero czwarty, ostatni związek dał jej prawdziwe szczęście. Z obecnym partnerem jest od ponad 20 lat.
Motto:
W życiu najważniejsze jest mówić prawdę, nie czynić nikomu nic złego i pomagać sobie wzajemnie.